เครื่องบิน เครื่องบินตกเป็นเหตุการณ์ที่หายากมาก ตัวอย่างเช่น ในปี 2018 ตามข้อมูลของเครือข่ายความปลอดภัยการบินในเนเธอร์แลนด์ มีอุบัติเหตุจากสายการบินที่มีผู้เสียชีวิต 15 ราย ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตทั้งหมด 556 ราย แต่มีเที่ยวบิน 37.9 ล้านเที่ยวทั่วโลก ซึ่งคิดเป็นอัตราการเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงหนึ่งครั้งต่อ 2.52 ล้านเที่ยวบิน
แต่เมื่อเครื่องบินตก แม้จะมีคุณลักษณะด้านความปลอดภัย ทั้งหมดของ เครื่องบิน สมัยใหม่และทักษะของนักบินที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีโดยในประชาชนที่บินก็ต้องการทราบว่าเหตุใดจึงเกิดขึ้น ในสหรัฐอเมริกา ผู้ตรวจสอบจากคณะกรรมการความปลอดภัยการขนส่งแห่งชาติ ในกรุงวอชิงตัน ดีซี ได้รับมอบหมายให้กรองซากเครื่องบิน
วิเคราะห์ข้อมูลสำคัญจากเครื่องบันทึกเสียงในห้องนักบินและเครื่องบันทึกข้อมูลการบิน ซึ่งเรียกว่ากล่องดำ และวิเคราะห์ข้อมูล บันทึกการบำรุงรักษา ข้อมูลสภาพอากาศ และการสื่อสารกับผู้ควบคุมการจราจรทางอากาศแต่แม้หลังจากการสืบสวนอย่างอุตสาหะ ก็ไม่มีคำตอบที่ง่ายและชัดเจนเสมอไปว่าเหตุใดภัยพิบัติเหล่านี้จึงเกิดขึ้น
คีธ ฮอลโลเวย์ เจ้าหน้าที่ฝ่ายกิจการสาธารณะ ของคณะกรรมการความปลอดภัยการขนส่งแห่งชาติ แม้ว่าสาเหตุหลักของการตก คือการที่นักบินสูญเสียการควบคุม ตัวอย่างเช่น สภาพอากาศอาจเป็นปัจจัยหนึ่ง ที่ทำให้เกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้นได้ ฮาร์โร แรนเดอร์ ประธานเจ้าหน้าที่บริหารของเครือข่ายความปลอดภัยการบิน
ซึ่งมีการเห็นด้วยกับคีธ ฮอลโลเวย์ ในอุบัติเหตุส่วนใหญ่ มีหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้อง Rant กล่าวในอีเมล ในการสอบสวนอุบัติเหตุ ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าสาเหตุง่ายๆ เหมือนความผิดพลาดของนักบิน มีส่วนร่วมมากขึ้นเสมอ การหารายการสาเหตุนั้นซับซ้อน เนื่องจากหน่วยงานและองค์กรต่างๆ ที่ติดตามข้อขัดข้องไม่ได้อธิบายสาเหตุ
ในลักษณะเดียวกันเสมอไป แต่ในบทความปี 2015 ของการสนทนาผู้เชี่ยวชาญด้านความปลอดภัยการบินชาวอังกฤษไซมอน แอชลีย์ เบนเน็ตต์ ผู้อำนวยการหน่วยความปลอดภัยพลเรือน และความมั่นคงแห่งมหาวิทยาลัยเลสเตอร์ ได้ระบุสาเหตุทั่วไป 5 ประการของการตก ซึ่งเป็นเว็บไซต์ที่รวบรวมข้อมูล เกี่ยวกับเครื่องบินตกตั้งแต่ช่วงปี 1920
นี่คือข้อมูลบางส่วนเกี่ยวกับแต่ละรายการ ข้อผิดพลาดของนักบิน โดยในเครื่องบินสมัยใหม่มีความซับซ้อนทางเทคโนโลยีมากขึ้นเรื่อยๆ และบางครั้งความซับซ้อน ก็เปิดโอกาสให้มนุษย์ทำผิดพลาดได้มากขึ้นตามบทความ ปี 2015 ในการสนทนา ผู้เชี่ยวชาญด้านการบินไซมอน แอชลีย์ เบนเน็ตต์ กล่าวว่า ประมาณครึ่งหนึ่งของอุบัติเหตุร้ายแรง
ความผิดพลาดของนักบินเป็นสาเหตุหลักของการตก การวิเคราะห์ เกี่ยวกับอุบัติเหตุ 1,104 ครั้งระหว่างปี 1960 ถึง 2015 ทำให้ความถี่สูงขึ้นเล็กน้อยที่ 58 เปอร์เซ็นต์ การศึกษาอุบัติเหตุ 558 ครั้งระหว่างปี 1983 ถึง 2002 ซึ่งตีพิมพ์ในวารสารเวชศาสตร์สิ่งแวดล้อมอวกาศการบินในปี 2008 พบว่าประเภทความผิดพลาดที่พบบ่อยที่สุด คือความประมาท
เช่น การละเลยที่จะตรวจสอบแรงดันไฮดรอลิกสำหรับล้อและปีกเครื่องบินในช่วงก่อนลงจอด รายการตรวจสอบ ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 26.3 ของการขัดข้องเนื่องจากข้อผิดพลาดของนักบิน การตัดสินใจที่มีข้อบกพร่อง เช่น การเข้าใกล้สนามบินจากระดับความสูงที่สูงเกินไป คิดเป็น 23.3 เปอร์เซ็นต์ การคำนวณผิดพลาดในการจัดการกับแรงที่กระทำบนเครื่องบินคิดเป็น 21.2 เปอร์เซ็นต์
โดยในขณะที่ลูกเรือมีปฏิสัมพันธ์ที่ไม่ดี 11.4 เปอร์เซ็นต์ การจัดการลมหรือสภาพทางวิ่งที่ผิดพลาดเกิดขึ้นใน 7.2 เปอร์เซ็นต์ของกรณี ตัวอย่างหนึ่งของการชนที่เกิดขึ้น จากความผิดพลาดในห้องนักบินคือเอเชียน่าแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 214 ซึ่งชนเข้ากับกำแพงที่สนามบินนานาชาติซานฟรานซิสโกในปี 2556 ทำให้ผู้โดยสารเสียชีวิต 3 คนและผู้โดยสารและลูกเรือได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก
การสอบสวนของ คณะกรรมการความปลอดภัยการขนส่งแห่งชาติซึ่งมีการระบุว่าลูกเรือจัดการแนวดิ่งของเครื่องบินผิดพลาด ระหว่างการเข้าใกล้ครั้งแรก ซึ่งส่งผลให้เครื่องบินอยู่เหนือเส้นทางเหินที่ต้องการเมื่อถึงจุด 5 ไมล์ และเพิ่มความยากลำบากในการเข้าถึงแนวทางที่เสถียร และทำผิดอย่างอื่นด้วย ลูกเรือบนเครื่องบินมีอาการเหนื่อยล้า
ซึ่งมีแนวโน้มว่าประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขา จะลดลงระหว่างการเข้าใกล้ อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญบางคนตั้งคำถามว่าข้อผิดพลาดบางอย่าง ที่มีสาเหตุมาจากนักบินนั้นแท้จริงแล้ว เป็นผลมาจากการที่พวกเขาไม่สามารถเอาชนะปัญหาระบบอื่นๆ ในการขนส่งทางอากาศได้หรือไม่ เช่น ข้อมูลที่ไม่ดีและแรงกดดันด้านเวลา
บทความที่น่าสนใจ : กิมบอล ระบบนำทางกิมบอลมีประโยชน์ในการเปลี่ยนทิศทางยานอวกาศ
